پرسش :

اگر شخصی خودش مبتلا به گناهی باشد، آیا می تواند دیگران را از انجام آن گناه نهی کند؟


پاسخ :
همه مراجع تقلید: آری، بر او هم واجب است که با تحقّق شرایط، امر به معروف و نهی از منکر کند. البته باید بداند که اگر بخواهد سخنش در قلب دیگران جای گیرد و تأثیر بگذارد، با عمل و رفتار خود می تواند، به این هدف دست یابد.[1]
 
پی نوشت:
[1]. امام، تحریر الوسیله، امر به معروف، گفتار در شرایط وجوب، شرط چهارم، م 20؛ خامنه‌ ای، سایت، احکام موضوعی، امر به معروف؛ بهجت، استفتائات، احکام امر به معروف، س 445 و 476؛ وحید، منهاج الصالحین، ج 2، م 1272 و 1275؛ تبریزی، منهاج الصالحین، ج 1، م 1272 و 1275؛ سیستانی، منهاج الصالحین، ج 2، م 1272 و 1275؛ صافی، 300 پرسش، ج 2، س 294 و دفتر:، نوری، مکارم و فاضل.

منبع: احکام امر به معروف، علی گرجی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، نشر معارف‫، ۱۳۹۵.